ماجرای دختر بازی آقا رضا

 عکس واقعی نیست  ( مونالیزا )

ماجرای دختر بازی آقا رضا 

         قبلنا توی یه شرکتی کار میکردم و آقا رضا یکی از همکارای خوب من بود . مردی از دیار اردبیل که فارسی رو  با لهجه ای شیرین ، بین ترکی و فارسی صحبت میکرد . حدود پنجاه سال سن ،  دلنازک ، شرین سخن و دوست داشتنی و بسیار ساده و بی شیله پیله . خانواده آقا  توی شهرستان زندگی میکردن و این بنده خدا  هم برای دیدن  اونها هر از گاهی میرفت اردبیل .  این بنده خدا  یه اتاق نزدیک محل کار اجاره کرده بود و با یه دو  چرخه قراضه این مسیر رو رفت و آمد میکرد   .

 یه همکار دیگه ای داشتیم به نام آقا ناصر . اهل بابلسر بود . شیطون ، شلوغ  ، خوش مشرب و حدود سی و هفت – هشت سال سنش بود . از اون آدما که حرف تو دهنش نمی موند.  این آقا ناصر ما  توی تقلید صدای خانمها  استاد بود و  ...

( امیدوارم هر جا که هستند سالم و سلامت باشند )

یه روز از روزهای خوب خدا  این آقا ناصر شیطونه قصه ما  اومد توی اطاق من و گفت که میخواد یه کمی سر به سر آقا رضا بذاره . اون وقتا یه تلفن برای کارکنان غیر اداری در قسمت نگهبانی تعبیه شده بود و اگر کسی رو تلفن کار داشت ، از توی نگهبانی با بلند گو صداش میکردن .

ناصر از توی اتاق و با یه خط دیگه زنگ زد به نگهبانی و با صدای زنونه آقا رضا رو خواست و بعد از اون هم تلفن رو گذاشت روی آیفون تا صداش رو بشنویم  . و چند لحظه بعد بلندگو  آقا رضا رو صدا کرد .

ناصر با صدای زنونه :

 -         سلام آقا رضا ! من شما رو چند بار دیدم و از شما خیلی خوشم اومده . انقدر اینور اونور  زدم تا تونستم شماره تو  پیدا کنم  . من عاشقت شدم  خیلی دوستت دارم و ...

 آقا رضا حرف طرف رو قطع  کرد و  گفت  :

 -         شوما منی از کوجا میشوناسی ؟

-         توی خیابون دیدمت که با دوچرخه میرفتی . از متانت و وقارت خیلی خوشم اومد .

-         شوما الان کوجا هستین ؟

-         خیابون ...ایستگاه ... اگه میخوای منو ببینی همین الان بیا .

-         من شمانی از کوجا بشوناسم ؟

-         چادر سرم هست و قد بلندی هم دارم  ...

-         وایسا ، الان میام ...

ناصر خیلی سریع رفت و آقا رضا  اومد :

 -         آقای نظری من یه ساعت مورخصی  میخوام .

-         نمیشه آقا رضا . امروز خیلی سرمون شلوغه . جائی نرو .

 ولی آقا رضا ولکن نبود . بزور جلوی خنده مو گرفته بودم و از طرفی هم میخواستم منصرفش کنم . اما این تو بمیری از اون تو بمیری ها نبود . برگه مرخصی شو امضا کردم و رفت . فاصله آدرسی که داده شده بود با دوچرخه کمتر از ده دقیقه راه بود   . حدود یک ساعت بعد آقا رضا از راه رسید و تو همین فاصله ناصر هم اومد تو اتاق .  تمام عضلات صورت آقا رضا از عصبانیت متورم شده بود . و جای انگشتانی نا آشنا روی سمت چپ صورتش خود نمائی میکرد .

 پرسیدم :

 -         چی شده ؟

-         منی میزنی ؟!  پدرشی در میارم . فه میکونی کی هستی ؟!                      هنوز منی نشوناختی .

-         چی شده آقا رضا ‌، جریان چیه  ؟

-         آقای نظری ! شوما امین من هستین . از شوما خواهش میکونم  به کسی چیزی نگین . میدونم کی آقا ناصیر هم  به کسی چیزی نمی گی .

-         خیالت راحت باشه .

-         یه خانوم زنج زد و با منی قرار گذاشت . اون عاشیق من شده بود . از شوما واسه اون مورخصی گیریفتم  .

-         خوب ؟!

-         رفتیم اونجا سر ایستیگاه دیدیم هچ کی نیست . یه کمی ده  وایسادیم  دیدیم یه خانوم اومد چادور  سرش و یه عیناک بزورگ چشمش زده بود . رفتیم جلو یاواشاکی دره گوشوش گفتیم : خانوم شوما با من عاشیق شدین ؟ ... آقای نظری  چشمتون روز بد نبینه  ، یه دنه سیلی موحکم زد گوشیم . هله ده جاش دردی میکونه ... آخه لامصب  شما خودت عاشیق من شدی . من که عاشیق شما نشدم  ،  پس هله چرا سیلی میزنی  ؟!

     بخاطر سیلی که خورده بود  وجدان درد گرفته بودم  و هر چی تو دلم فحش و ناسزا بلد بودم نثار ناصر کردم و سعی کردم زیر چشمی با اشاره کار بد ناصر رو بهش گوشزد کنم . اما خودم هم بی تقصیر نبودم .  و از طرفی هم دیگه داشتم از خنده منفجر میشدم  . ناصر که نتونست جلوی خنده شو بگیره از اتاق زد بیرون  . بزور خودمو کنترل کردم و کمی دلداریش دادم و یه چائی هم براش آوردم  .

هنوز لحظاتی از رفتن آقا رضا نگذشته بود که صدای قهقه ناصر از توی اتاقش بلند شد . و ماجرای  آقا رضا در کمتر از چند دقیقه  مثل توپ توی شرکت پیچید ...  

نتونستم طاقت بیارم ، رفتم پیش آقا رضا و ازش خواستم چند روز بره مرخصی و کنار زن و بچه ش باشه . با تعجب نگاهم کرد و گفت :

-         چی شودی آقای نظری ؟!  شوما که یه ساعات هم منی مرخصی نمیدادین حله میخوای من چن روز بریم مورخصی ؟!

 خلاصه چه درد سرتون بدم ، با هر زبونی بود آقا رضا رو فرستادم مرخصی . اما پس از سالها هنوز هم وقتی دوستان قدیمی به هم میرسیم یادی از آقا رضا میکنیم . امیدوارم هر جا که هست شاداب و سلامت و سرحال باشه .